παραμήριος

-ον, ΜΑ

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ παραμήριον

εγχειρίδιο και, γενικά, κοφτερό όπλο

αρχ.

1. φρ. «παραμήριος μάχαιρα»

(κατά τον Ησύχ.) μαχαίρι που έφεραν στο πλάι τού μηρού

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ παραμήρια

τα εσωτερικά τμήματα τών μηρών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + μηρός + κατάλ. -ιος].